TRYCHOLOGIA
Diagnostyka i terapie chorób owłosionej skóry głowy
CZYM JEST TRYCHOLOGIA?
Trychologia to dziedzina zajmująca się badaniem i leczeniem problemów związanych z włosami oraz skórą głowy. Specjaliści w tej dziedzinie, zwani trychologami, koncentrują się na diagnozowaniu schorzeń oraz dolegliwości dotyczących włosów, takich jak nadmierne wypadanie, łysienie, łupież, czy problemy ze strukturą włosów.
W ramach trychologii przeprowadza się szereg badań, które pozwalają na dokładną ocenę stanu włosów i skóry głowy. Używa się do tego nowoczesnych narzędzi diagnostycznych, takich jak dermatoskopy/wideodermatoskopy/kamery trychologiczne, które umożliwiają szczegółowe obserwacje oraz analizę. Dzięki obrazowaniu oraz badaniom krwi czy też wymazom, trycholog szuka przyczyny problemów, które mogą mieć różnorodne podłoże – od czynników genetycznych, przez problemy hormonalne, po niewłaściwą pielęgnację.
Trychologia oferuje również indywidualnie dopasowane terapie i programy leczenia, które mogą obejmować zarówno zabiegi kosmetyczne, jak i zmiany w diecie oraz stylu życia. Celem jest nie tylko poprawa wyglądu włosów, ale przede wszystkim przywrócenie ich zdrowia oraz zapobieganie dalszym problemom.
Jeśli zauważasz niepokojące zmiany w stanie swoich włosów lub skóry głowy, warto skonsultować się z trychologiem, który pomoże zidentyfikować problem i zaproponuje skuteczne rozwiązania. Zapewniamy profesjonalną obsługę oraz indywidualne podejście do każdego pacjenta, aby przywrócić Twoim włosom ich naturalne piękno i zdrowie.
Trycholodzy dzielą się na dwie główne grupy: kosmetologów i lekarzy/dermatologów. Obie te specjalizacje różnią się zakresem wiedzy i uprawnień oraz podejściem do terapii problemów związanych z włosami i skórą głowy. W przypadku wielu jednostek chorobowych najlepsze rezultaty osiągamy pracując w zespole interdyscyplinarnym.
1. Trycholodzy Lekarze
Specjalizujący się w trychologii zajmują się diagnozowaniem i leczeniem schorzeń włosów i skóry głowy. Prowadzą między innymi takie terapie związane z: łysieniem androgenowym/plackowatym/telogenowym; chorobami skóry głowy w tym łuszczyca, grzybica, swędzenie, wypryski, łojotok. Prowadzą bardziej zaawansowane terapie, takie jak leczenie farmakologiczne, terapia hormonalna, iniekcje z użyciem osocza czy leków steroidowych. (Koszt wizyty 350zł)
2. Trycholodzy kosmetolodzy
Koncentrują się głównie na aspektach pielęgnacyjnych i kosmetycznych zdrowia włosów. Ich wiedza obejmuje zastosowanie różnorodnych zabiegów, kosmetyków oraz terapii mających na celu poprawę kondycji włosów i skóry głowy. Kosmetolodzy stosują różne metody, takie jak mezoterapia, peelingi skóry głowy, zabiegi oczyszczające, nawilżające oraz odżywcze, a także terapie laserowe. Ich celem jest nie tylko poprawa wyglądu włosów, ale również zapewnienie im właściwego stanu poprzez odpowiednią pielęgnację. (koszt wizyty 200zł)
BADANIE TRYCHOLOGICZNE
Badanie trychologiczne wskazane jest w przypadkach każdego schorzenia skóry głowy. Badanie polega na szczegółowej weryfikacji stanu skóry głowy, stanu włosów, mieszków włosowych, faz wzrostu włosów, cebulek.
Wykonywana jest trichoskopia za pomocą dermatoskopu, wideodermatoskopu lub kamery trychologicznej, polegająca na ocenie stanu skóry głowy i ew. utraty włosów.
To pierwszy, najdłuższy i bardzo istotny element badania. W związku utajonym przebiegiem wielu schorzeń trycholog powinien szczególnie uważnie przeanalizować ostatnie 6 miesięcy od pojawienia się problemu, mieć wiedzę na temat wszystkich chorób przebytych w ostatnim czasie, istniejących chorób przewlekłych, występujących alergii, przyjmowanych leków jak również sposób pielęgnacji skóry, stosowane preparaty, dieta, tryb życia, charakter pracy.
Podsumowaniem tej części jest analiza zebranych informacji z aktualnymi wynikami morfologicznymi.
Po zebraniu szczegółowych informacji, następnym krokiem jest trichoskopia. Na jej podstawie ustalona zostaje ocena stanu skóry głowy i ujść mieszków włosowych. Szczegółowiej: klasyfikacja rodzaju skóry głowy (łojotokowa, normalna, zanieczyszczona, sucha i wrażliwa, naczynkowa) ocena przebiegu procesu keratynizacji, istnienia stanów zapalnych, podrażnień, oraz zaczopowania ujść mieszków włosowych.
Po przeprowadzeniu wywiadu medycznego, trichoskopii stawiana jest diagnoza. Zdarza się, że na pierwszej wizycie diagnoza nie pada. Pacjent zostaje wtedy pokierowany po wykonanie potrzebnych badań lub na konsultację do wybranego specjalisty, po ich przeprowadzeniu z wynikami ponownie zgłasza się na wizytę do trychologa.
W zależności od objawów, stopnia i charakteru schorzenia każdy przypadek wymaga innego podejścia terapeutycznego. Przede wszystkim należy stosować się do zaleceń trychologa, które podają po wywiadzie i trichoskopii oraz uzbroić się w cierpliwość i sumienność w stosowaniu preparatów, gdyż ma to ogromne znaczenie dla osiągnięcia właściwego i długotrwałego efektu.
- specjalistyczne zabiegi trychologiczne, w tym oczyszczanie skóry głowy z użyciem ampułki dedykowanej dla danego problemu
- mezoterapia igłowa lub mikroigłowa z użyciem specjalistycznych preparatów do skóry głowy
- zabiegi z użyciem osocza bogatopłytkowego
- kuracja domowa zgodnie z zaleceniami. W zależności od problemu dobierany zostaje szampon, lotion, ampułki, peeling czy serum.
- nie farbować włosów minimum 2 tygodnie
- nie myć skóry głowy minimum 24 godziny
- zabrać ze sobą wyniki badań morfologicznych wykonanych do pół roku przed wizytą
DIAGNOZOWANIE CHORÓB WŁOSÓW I SKÓRY GŁOWY
W naszym gabinecie oferujemy profesjonalną diagnostykę chorób włosów i skóry głowy, wykorzystując nowoczesne metody i technologie. Nasi specjaliści korzystają z wideodermatoskopu lub dermatoskopu, które umożliwiają szczegółową ocenę stanu włosów oraz skóry głowy. Kosmetologowie stosują również kamerę trychologiczną, co pozwala na dokładną analizę struktury włosów i skóry.
Aby uzyskać pełny obraz zdrowia pacjenta, trycholog może zlecić dodatkowe badania krwi, które pomogą zidentyfikować ewentualne problemy hormonalne lub niedobory składników odżywczych. Dzięki temu jesteśmy w stanie opracować indywidualny plan leczenia, dostosowany do Twoich potrzeb.
W La Symetrie w leczeniu trychologicznym stawiamy na wielodyscyplinarne podejście, dlatego w diagnozie skóry głowy weryfikowane są: poziom hormonów męskich, żeńskich, tarczycy, morfologii na podstawie wcześniej wykonanych wyników badań.
Szybka i trafna diagnoza daje gwarancję efektywnego leczenia i powrotu do stanu sprzed choroby!
OCZYSZCZANIE SKÓRY GLOWY
Stosujemy głębokie oczyszczanie skóry głowy, która jest zanieczyszczona codzienną stylizacją włosów, brudem, kurzem, łojem i osadem. Szampon i codzienne mycie nie wystarczy żeby mieć piękne zadbane, lśniące, gęste włosy. Co jakiś czas należy wykonać głębokie oczyszczanie skóry głowy tak żeby wniknąć do najgłębszej części mieszka włosowego i unormować gospodarkę, żeby była zbliżona jak najbardziej do zdrowej naturalnej.
Co nam to daje?
Bardzo dużo!
Usuwamy nadmiar sebum, kurz, brud i inne substancje, których szampon nie jest w stanie rozpuścić i zmyć.
Dzięki takiemu oczyszczaniu pozwalamy włosom żyć w lepszych warunkach, co ma wpływ na:
- ich grubość,
- kolor,
- gęstość, czyli większą ilość ich na głowie.
- wodorowe oczyszczanie skóry głowy to zabieg, który ma na celu głębokie oczyszczenie oraz rewitalizację skóry głowy. Usuwamy nadmiar łoju a także zanieczyszczenia w postaci kurzu oraz nadmiernego rogowacenia w przypadku łupieżu, łuszczycy. Dodatkowo, zabieg ten stymuluje krążenie krwi w skórze głowy, co wspiera wzrost włosów oraz ich zdrowy wygląd. Oczyszczanie wodorowe jest zabiegiem nieinwazyjnym i można go łączyć z innymi terapiami trychologicznymi.
- Peeling – skóra głowy również potrzebuje systematycznego oczyszczania i złuszczania, aby mogła funkcjonować w prawidłowy sposób. Jeśli mamy problemy ze skórą głowy, takie jak: łojotok, ŁZS, swędzenie czy łupież. Peeling skóry głowy powinien być wykonywany raz w tygodniu.
WYPADANIE WŁOSÓW
DLACZEGO WŁOSY WYPADAJĄ?
Miliony ludzi na całym świecie doświadczają problemu utraty włosów. Przyczyn wypadania włosów jest wiele, podobnie jak sposobów leczenia tego schorzenia. Najważniejszymi działaniami są właściwe zdiagnozowanie przyczyny problemu i szybkie podjęcie spersonalizowanego leczenia. Do postawienia diagnozy konieczne są przeprowadzenie szczegółowego wywiadu oraz trichoskopii wraz z analizą aktualnych badań morfologicznych.
Nadmierne wypadanie włosów jest bardzo często efektem poważnych zaburzeń wewnątrzustrojowych czy niedoborów, dlatego tego problemu nie należy bagatelizować. Wypadanie włosów może powodować stopniowe ich przerzedzanie, jak również w wielu przypadkach zupełne wyłysienie.
Przyczyn wypadania włosów jest wiele. Do nagłej utraty przyczynić się mogą:
- choroby wewnątrzustrojowe
- choroby zakaźne z podwyższoną temperaturą
- zaburzenia hormonalne
- genetyka
- źle dobrana dieta
- restrykcyjna, wyniszczająca dieta
- stres
- stan zapalny organizmu
- poród
- odstawienie antykoncepcji
- sezonowe wypadanie włosów
- anomalia skóry głowy
- niewłaściwa pielęgnacja skóry głowy
- nieleczone łojotokowe zapalenie skóry, łojotok
- niektóre leki
- poważne operacje chirurgiczne
- chemioterapia
Jeśli wypadanie włosów jest stopniowe i nasila się z każdym rokiem, osoba cierpieć może ze względu na czynniki dziedziczne. Niewłaściwa pielęgnacja oraz zbyt intensywne zabiegi fryzjerskie mogą również powodować zauważalne przerzedzenia na skórze głowy.
Wypadanie włosów to bardzo powszechne zjawisko zarazem u mężczyzn jak i u kobiet. Przyczyny jak i przebieg jest różny w zależności od wielu czynników.
Co zrobić gdy wypadają włosy?
Na to pytanie odpowiedź jest jedna, należy udać się do specjalisty od włosów jakim jest trycholog. Po wykonaniu badania trychologicznego oraz wywiadu przeprowadzonego przez trychologa należy zastosować się do zaleceń .
W naszej placówce stosujemy szereg metod leczenia wypadających włosów w zależności od postawionej diagnozy dotyczącej przyczyny ich wypadania. Do najczęściej stosowanych metod leczenia nadmiernie wypadających włosów należą takie zabiegi jak:
- Mezoterapia igłowa i mikroigłowa – peptydowa lub witaminowa peptydowej w celu dostarczenia bezpośrednio do komórek włosa odpowiednich skoncentrowanych substancji odżywczych. Stosuje się ampułki witaminowe lub peptydowe.
- Preparaty trychologiczne do wcierania w skórę głowy – jako podtrzymanie lub uzupełnienie zabiegów mezoterapii
Kuracje dobierane są w zależności od:
- płci,
- wieku,
- powodu wypadania.
KURACJE NA ODROST WŁOSÓW
Wypadają mi włosy – co robić?
W naszym gabinecie stosujemy zabiegi kosmetologiczne oraz procedury medyczne wykonywane przez lekarza, których zadaniem jest wsparcie mieszków włosowych i odżywienie skóry głowy.
W ramach kuracji oferujemy indywidualnie dopasowane programy, które mogą obejmować:
- Mezoterapia igłowa – to zabieg polegający na wprowadzeniu substancji odżywczych bezpośrednio w skórę głowy, co poprawia krążenie i stymuluje mieszki włosowe.
- Terapia osoczem bogatopłytkowym (PRP) – wykorzystuje własne komórki pacjenta do regeneracji włosów, co przyczynia się do ich gęstości i zdrowego wyglądu.
- Oczyszczanie wodorowe – głębokie oczyszczanie skóry głowy, które przygotowuje ją do dalszych zabiegów, usuwając zanieczyszczenia i nadmiar sebum.
LECZENIE ŁYSIENIA
RODZAJE, PRZYCZYNY OBJAWY ŁYSIENIA
Łysienie jest powszechnie występującym problemem, z którym borykają się zarówno kobiety jak i mężczyźni w różnym wieku, a nierzadko też dzieci.
Czterdzieści procent pacjentów, którzy doświadczają tymczasowej lub długotrwałej utraty włosów to kobiety. U niektórych łysienie objawia się przerzedzeniem lub utratą włosów na całej powierzchni głowy u innych rozpoczyna się na koronie i rozszerza na pozostałe partie. W przeciwieństwie do mężczyzn, u kobiet rzadko występują łyse zakola.
W zależności od przyczyn powstawania wyróżniamy różne typy łysienia. Podstawowy podział typów jest uzależniony od dwóch czynników: genetycznych, czyli osobnicze predyspozycje oraz egzogennych, czyli działanie bodźców zewnętrznych na komórkę włosa. Na te pierwsze nie mamy zbyt wielkiego wpływu, natomiast na czynniki zewnętrzne, poza zdarzeniami losowymi, mamy ogromy wpływ. Wystąpienie, czas rozpoczęcia, skala oraz przebieg są uzależnione od predyspozycji genetycznych, wrażliwości komórek włosa na różne bodźce.
- Łysienie telogenowe – to najczęstsza przyczyna widocznego przerzedzenia włosów. Polega na skróceniu fazy wzrostu włosa. Cechą charakterystyczną dla tego rodzaju łysienia jest utajony przebieg, a więc łysienie nie jest widoczne od razu po zadziałaniu bodźca, a zazwyczaj po 3 – 6 miesiącach. Dlatego tak ważne jest przeprowadzenie wnikliwego badania trychologicznego celem odnalezienia źródła problemu.
- Łysienie androgenowe – występuje z powodu wrażliwości mieszków włosowych na androgeny. Jest to najczęstsza przyczyna utraty włosów i występuje u 70% mężczyzn i 40% kobiet w pewnym okresie ich życia.
- Łysienie plackowate – jest to choroba owłosionej skóry, która może wpływać na wszystkie partie włosów charakteryzując się występowaniem wyłysiałych obszarów na głowie. Tworzą się dobrze odgraniczone ogniska od zdrowo wyglądającej skóry. Może dotyczyć nie tylko obszarów głowy, ale również potrafi występować na twarzy czy całym ciele.
- Łysienie bliznowaciejące – prowadzi do nieodwracalnego uszkodzenia mieszków włosowych co skutkuje trwałą utratą włosów. W przeciwieństwie do łysienie plackowatego ujścia mieszków włosowych o obszarach łysienia są niewidoczne. Mimo wielu teorii dotyczącej etiologii schorzenia uważa się, że istotną rolę odgrywa nieprawidłowa odpowiedź immunologiczna gospodarza na komórki macierzyste mieszka.
- Łysienie łojotokowe – jest następstwem nieleczonego łojotoku, o podłożu androgenozależnym. Wykazuje przebieg jak w łysieniu androgenowym.
Łysienie objawia się znaczną utratą włosów, przewyższającą dzienne normy 50 – 100. Łysieniu mogą lecz nie muszą towarzyszyć inne objawy prócz nadmiernej utraty włosów, jak np. łojotok. Łysienie może być też wywołane przez niektóre schorzenia jak łupież tłusty czy łojotokowe zapalenie skóry, więc będą współistnieć.
Łysienie może mieć charakter nagły lub utajony, przebieg szybki lub powolny, w zależności od rodzaju. Może być całkowicie odwracalne w zależności od stopnia uszkodzenia mieszka włosowego lub trwałe.
- choroby przebiegające z wysoką temperaturą,
- choroby ogólnoustrojowe (cukrzyca),
- uwarunkowania genetyczne, jak nadwrażliwość mieszków włosowych na czynniki zewnętrzne i wewnętrzne,
- stres,
- szok organizmu poważnym zabiegu chirurgicznym,
- zbyt restrykcyjna, niezbilansowana, wyniszczająca dieta (ubogobiałkowa, niskokaloryczna, pozbawiona witaminy H, B, składniki mineralne,
- dieta przesadnie bogata w beta – karoten,
- anemia,
- poród,
- odstawienie środków antykoncepcyjnych o dużych dawkach estrogenów,
- sezonowość, pory roku – łysienie po lecie oraz po zimie,
- niewłaściwa pielęgnacja – zbyt częste mycie nieodpowiednimi preparatami, stosowanie agresywnej chemii na skórę głowy,
- czynniki mechaniczne – niefizjologiczne, stałe naciąganie włosów (koki, mocno splecione warkocze) powoduje naciągnięcie korzenia oraz wyrywanie włosów (choroby psychiczne),
- nieleczone schorzenia skóry jak łojotok, łupież tłusty, łojotokowe zapalenie skóry,
- zaburzenia hormonalne – hormon androgenowy oddziałuje na mieszki włosowe powodując łysienie androgenowe, czyli występujące w kątach czołowych (u mężczyzn) lub na szczycie głowy (u kobiet),
- menopauza,
- zaburzenia krążenia – podziały mitotyczne są spowolnione, jeśli cebulka nie jest właściwie odżywiona,
- promieniowanie jonizujące,
- niektóre toksyny roślinne i zwierzęce,
- narażenie na kontakt z chemikaliami,
- zatrucie metalami ciężkimi (najgroźniejsza piątka dla włosów w skrócie: “TOBAR”, czyli tal, ołów, bizmut, arsen, rtęć),
- grzybica “strzygąca”,
- leki: przeciwzakrzepowe, reumatologiczne (sole złota, metotreksat, takrolimus), psychiatryczne (karbamazepina, karbimazol, kwas walproinowy, sole litu, leki dopaminergiczne), kardiologiczne (statyny oraz fibraty, inhibitory angiotensyny, leki beta – adrenolityczne oraz te blokujące kanały wapniowe), przeciwgrzybiczne (azolowe), przeciwtarczycowe (pochodne tiouracylu), antykoncepcyjne (w zależności od przewagi estrogenowej w stosunku do gestagenów), chemioterapeutyki.
Łysienie jest jednym z najczęściej występujących schorzeń w gabinecie trychologicznym.
Dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn w różnym wieku i doskwiera im w taki sam sposób. Przy leczeniu łysienia najważniejsze jest przeprowadzenie szczegółowego badania trychologicznego, w skład którego wchodzi wywiad medyczny, trichoskopia.
Istotna jest klasyfikacja rodzaju łysienia, odnalezienie przyczyny i określenie stopnia zaawansowania na podstawie czego będzie możliwe wdrożenie skutecznej kuracji oraz zaplanowananie czasu jej trwania.
Czas trwania kuracji jest uzależniony od wielu czynników, które specjalista musi określić podczas szczegółowego badania, które jest podstawą i gwarantem skuteczności. Najważniejsza jest szybka reakcja oraz późniejsze systematyczne działanie i trzymanie się ściśle do zaleceń specjalisty, ponieważ problem łysienie wymaga zachowania systematyczności i skrupulatności jeśli mówimy o trwałym i satysfakcjonującym efekcie.
Łysienie telogenowe można odwrócić. Najważniejsze jest wdrożenie działań wewnętrznych (suplementacja, leczenie) aby do komórek włosa dostarczyć tego czego potrzebują, a zabrać tego co im przeszkadza i przez co dochodzi do nieprawidłowego wzrostu włosa oraz działania zewnętrzne, które będą tą drogą stymulowały komórki włosa. Skojarzenie tych dwóch metod to jedyne skuteczne rozwiązanie w walce z łysieniem telogenowym. W przypadku łysienia androgenowego, w związku z postępującym stale przebiegiem powinna stać się nieodłączym elementem każdego dnia, jeśli pacjent nie chce doprowadzić do trwałego wyłysienie, poniweważ należy stale dostarczać do mieszka włosowego inhibitora 5 – alfa – reduktazy, który będzie hamował postępowanie zmian.
LECZENIE ŁOJOTOKU
ŁOJOTOK – OBJAWY, PRZYCZYNY POWSTAWANIA
Łojotok to stan, któremu towarzyszy wzmożone wydzielanie łoju na powierzchnię skóry, najwyraźniej w okolicach z największą ilością gruczołów łojowych jak owłosiona skóra głowy, fałdy nosowo – policzkowe, czoło, nos okolica mostka czy międzyłopatkowa. Łojotok obniża jakość życia, a jeśli przewlekle występuje na skórze głowy, może doprowadzić do utraty włosów. Występowanie jest bardzo częste, a w 80% dotyczy zwłaszcza ludzi młodych.
Wydzielanie łoju waha się w zależności od wielu czynników, gwałtownie wzrasta w okresie pokwitania, po czym zmniejsza się powoli, wyraźniej u kobiet. Należy zapamiętać, że łojotok stanowi podłoże do rozwoju chorób owłosionej skóry głowy – łupież łojotokowy, łojotokowe zapalenie skóry, także skóry gładkiej – trądzik i trądzik różowaty.
Część badaczy uważa, iż problem jest związany z nadreaktywnością gruczołów łojowych oraz z niewłaściwym składem łoju wyprodukowanym przez nie. To właśnie przez nadmiar sebum dochodzi do podrażnień oraz nieprawidłowego złuszczania skóry. Łojotok stwarza idealne warunki dla rozwoju drożdżaków.
Łojotok dzielimy na wrodzony, związany z uwarunkowaniami genetycznymi oraz nabyty, wywołany przez niewłaściwą pielęgnację skóry głowy.
To wszystkie agresywne działania, które pozbawiają skóry bariery ochronnej, swoich naturalnych właściwości, jak na przykład częste mycie szamponami z wysoką zawartością agresywnie działających środków powierzchniowo czynnych. Dochodzi wtedy do tzw. błędnego koła łojotoku, ponieważ skóra w obronie przeciw wysuszeniu i pozbawieniu jej naturalnych tłuszczy wysyła sygnał gruczołom łojowym by przyspieszyły swoją pracę, ponieważ jest deficyt lipidów. Mimo znacznego zwiększenia ilości łoju przez pobudzenie gruczołów łojowych, co skutkuje pojawieniem się łojotoku, skóra nie zyskuje nawilżenia, jest sucha, pragnie wody. Nazywa się to pozornie przetłuszczona skóry głowy.
Nadprodukcja łoju występuje zazwyczaj w miejscach o zwiększonej ilości gruczołów łojowych jak owłosiona skóra głowy, tzw. strefa T na twarzy: czoło, nos również fałdy nosowo – policzkowe czy okolica mostka, międzyłopatkowa i za uszami.
Łojotok skóry głowy objawia się tłustymi, zlepionymi włosami już niedługo po umyciu. Podczas trichoskopii na skórze głowy widać zaczopowane ujścia mieszków włosowych, tzw. czopy rogowe, często puste ujścia mieszków włosowych. Wytwarzanie sebum zmienia się wraz z wiekiem: duże u noworodków z tendencją do zmniejszania, aż do okresu dojrzewania, gdzie gwałtownie wzrasta, po zakończeniu pokwitania znów spada. Stanowi podłoże do powstania łupieżu tłustego, z którego z kolei może rozwinąć się łojotokowe zapalenie skóry.
Łojotok ulega stopniowemu zmniejszeniu wraz postępowaniem łysienia, zwłaszcza podczas łysienia androgenowego, któremu może towarzyszyć czy przy łojotokowym zapaleniu skóry, które może być jego następstwem. Podczas łojotoku z nieprawidłowej pielęgnacji występują cechy suchej skóry, mogą występować zaczerwienienia i odczuwalny dyskomfort i swędzenie.
Łojotok w ostatnich latach stał się bardzo popularnym i dotkliwym schorzeniem. Główna przyczyna to geny i hormony, jednak w ostatnim czasie możemy uznać łojotok za chorobę cywilizacyjną. Jego podstawową przyczyną staje się stres w życiu codziennym, środowisko, w którym żyjemy, żywność, którą na co dzień spożywamy oraz niewłaściwa pielęgnacja.
Określenie rodzaju łojotoku w trakcie badania trychologicznego jest niezbędne do ustalenia przebiegu kuracji i wdrożenia wszelkich niezbędnych działań mających na celu przywrócenie naturalnych właściwości skóry oraz możliwości właściwego wzrostu włosa oraz zahamowanie rozwoju innych schorzeń o podłożu łojotokowym. Ważna jest wczesna interwencja, gdyż nieleczony łojotok prowadzi do łysienia.
Ważne jest postawienie właściwej diagnozy – określenie z czym mamy do czynienia. Leczenie każdego schorzenia przebiega bowiem inaczej i dobór odpowiedniego pozwala osiągnąć możliwie najwyższy skutek.
Peelingi, szampony, kremy, maski na bazie glinki, lotiony są głównymi środkami wykorzystywanymi do leczenia łojotoku skóry głowy. Peelingi bazować powinny na enzymach, alfa i beta – hydroksykwasach, kwasach salicylowych oraz ekstraktach roślinnych.
Szampony należy stosować naprzemiennie – zapobiega to przyzwyczajeniu się skóry do danego składnika czyszczącego, najlepiej zmieniać szampon co pół miesiąca (stosować 2 szampony naprzemiennie). Do wyregulowania flory bakteryjnej wykorzystywane są antyseptyczne i antybakteryjne właściwości wybranych ekstraktów roślinnych zawartych w lotionach, które nie obciążają skóry, a zapewniają długotrwałe poczucie odświeżenia przez przywrócenie odpowiednich warunków.
Skóra łojotokowa charakteryzuje się szybką reakcją na środki aktywne, niestety też szybko się do nich przyzwyczaja. Aby uniknąć wyhamowanej reakcji, środki należy stosować naprzemiennie. Należy pamiętać, że łojotok wywołany kwestiami osobniczymi musi być zawsze kontrolowany.
Celem szybszego usunięcia łojotoku skóry głowy, regulacji pracy gruczołów łojowych, udrożnienia ujść mieszków włosowych, w efekcie zachowanie świeżych i zdrowych włosów na dłużej jest przeprowadzenie serii zabiegów w gabinecie trychologicznym z użyciem odpowiednich peelingów i oczyszczania wodorowego.
LECZENIE ŁUPIEŻU
Przyczyny łupieżu
Łupież powstaje w wyniku nadmiernego i zbyt szybkiego namnażania się komórek naskórka. Najczęstszą przyczyną wywołującą to schorzenie jest grzyb Pityrosporum ovale- te mikroorganizmy żyją na skórze każdego z nas, jednak nie u wszystkich rozwijają się na tyle, by powodować łupież. Ponad to na rozwój łupieżu wpływa wzmożona aktywność gruczołów łojowych, prowadząca do łojotoku. Zaostrzaniu objawów łupieżu dodatkowo sprzyja szereg różnych czynników zewnętrznych między innymi ogólne osłabienie organizmu, zaburzenia hormonalne, niewłaściwa pielęgnacja, czyli nadmiar środków do stylizacji, oraz rzadkie mycie włosów i niedokładne spłukiwanie szamponu. Łupież pojawia się często także u osób przemęczonych, zestresowanych i źle się odżywiających – najbardziej szkodzi spożywanie dużych ilości tłuszczów nasyconych oraz cukru.
- Łupież suchy – o łupieżu suchym mówimy wtedy, kiedy z głowy sypia białe, suche płatki widoczne często na ciemnym ubraniu. Czasem towarzyszy mu swędzenie skóry głowy i wzmożone wypadanie włosów. Może prowadzić do łupieżu tłustego.
- Łupież tłusty charakteryzuje się większymi, tłustymi płatami o żółtym zabarwieniu. Nie leczony powodujące trwałe łysienie. Łupież i łojotok zmniejszają się w miarę postępującego łysienia. Leczenie łupieżu tłustego jest bardziej skomplikowane niż się nam wydaje. Przede wszystkim wymaga konsultacji.
- Łupież pstry – występuje głównie w obrębie klatki piersiowej, karku i pleców, objawia się brunatnymi lub różowymi plamami na skórze. Plamy przybierają nieregularne kształty o powierzchni około 3 – 4 mm, które z czasem zlewają się z sobą w całość.
- Łupież rumienowy – schorzenie to atakuje głównie mężczyzn. Ma łagodny przebieg, a rozpoznać go można po ciemno-czerwonych lub brunatnych plamach na udach i w okolicy moszny.
- Łupież biały – ta odmiana występuje głównie u dzieci i ludzi młodych. Rozpoznamy go po białych , swędzących plamach w okolicach twarzy i kończyn.
Owłosiona skóra głowy to szczególnie wrażliwe miejsce, które narażone jest na liczne bodźce czynniki zewnętrzne, które wpływają bezpośrednio na kondycję włosa i skóry. Nawet najdrobniejsze zachwianie równowagi w funkcjonowaniu jej mechanizmów są widoczne natychmiastowo i świadczą o patologii. Każdy symptom wymaga natychmiastowej interwencji w postaci całościowego, wnikliwego badania. Łupież to jedno z najczęściej spotykanych schorzeń w gabinecie trychologicznym. Jest niebolesnym, nie zaraźliwym zjawiskiem o przewlekłym i sezonowym przebiegu.
Szybka interwencja w przypadku zauważenia czy zdiagozowania łupieżu jest konieczna nie tylko ze względów estetycznych ale w celu niedopuszczenia do trwałego łysienia. Metody leczenia łupieżu przede wszystkim opierają się na leczeniu miejscowym, czyli stosowaniu specjalistycznych preparatów jak lotiony, szampony, emulsje, ekstrakty
Bez właściwej pielęgnacji skóry opartej na preparatach z unikalnymi recepturami ciężko mówić o uzdrowieniu skóry głowy. Na rynku specjalistyczne preparaty do problematyki skóry głowy nie są powszechne, przez co, wydawałoby się banalne do leczenia schorzenia, ciągną się miesiącami.Kuracja domowa dobierana jest indywidualnie dla każdego pacjenta podczas wizyty.
Zabiegi przeprowadzane w gabinecie różnią się w zależności od intensywności problemu. Najczęściej Stosuje się terapię mieszaną z użyciem oczyszczania wodorowego a także odpowiedniego peelingu oraz lotionów.
LECZENIE ŁUSZCZYCY SKÓRY GŁOWY
CZYM JEST ŁUSZCZYCA?
To choroba skóry przewlekła, nawrotowa o charakterze zapalno – proliferacyjnym. Uważa się, że jest to jedno z najczęstszych genetycznie uwarunkowanych schorzeń, które dotyka około 2 % populacji w Europie. Cechuje się występowaniem grudek i blaszek pokrytych dużą ilością srebrzystobiałej łuski, które ustępują bez pozostawienia śladu, blizn. Normalny czas życia komórki skóry trwa około 28 dni, kiedy od najniższej warstwy podstawowej przechodzą do górnych części naskórka, stopniowo ulegając procesowi keratynizacji, aby stać się martwą komórką zrogowaciała. Normalnie ten proces jest niezauważalny, a martwe komórki zrogowaciałe oddzielają się od skóry niepostrzeżenie. Jednak w łuszczycy skóry głowy nowe komórki skóry zbyt szybko migrują na jej powierzchnię, nie w ciągu 28 dni, czasem nawet już po 7 dniach, tworząc przez to grube warstwy nieprawidłowo złuszczonego naskórka. Przebieg łuszczycy może być bardzo różny, od zajęcia jedynie owłosionej skóry głowy, nielicznych ognisk, do postaci ciężkich, zajmujących większość powierzchni skóry i stawy. Na ciele zmiany najczęściej pojawiają się na kolanach, łokciach, rękach lub dolnej części pleców. Łuszczyca występuje zarówno u osób dorosłych (do 3%) jak i dzieci, młodzieży (0,5 – 1%).
Dokładna przyczyna do tej pory nie jest poznana. Niewątpliwą rolę odgrywa tło genetyczne, immunologiczne, środowiskowe jak stres, urazy, ukąszenia owadów, używki, leki. Coraz częściej wskazuje się na rolę komórkowych i molekularnych mediatorów łuszczycy. Przez wielu autorów podkreślany jest szczególnie układ odpornościowy i jest traktowana jako zapalna choroba autoimmunologiczna z udziałem komórek T CD4 i komórek dendrytycznych. Bezpośredni wpływ na rozwój ognisk łuszczycowego zapalenia skóry ma prawdopodobnie aktywacja interleukiny 17, interferonu 𝜸, czynnika martwicy nowotworów i interleukiny 22. Poza stanem zapalnym towarzyszącym chorobie klasyczny jest nieprawidłowy, przyspieszony proces proliferacji naskórkowej. Występuje zjawisko parakeratozy, charakteryzujące się obecnością jąder komórkowych w komórkach warstwy rogowej naskórka przez wspomniany przyspieszony proces rogowacenia.
- Łuszczyca występuje w kilku odmianach i w każdej z nich może dawać inne objawy.
- zmiany najczęściej pojawiają się na czole, z tyłu szyi lub za uszami,
- tendencja do umiejscowienia zmian na linii owłosienia,
- wykwit pierwotny to czerwono – brunatna grudka,
- zmiany na skórze głowy mają charakter dobrze odgraniczonych zlewnych ognisk zapalnych, rumieniowo – naciekowych, praktycznie zawsze pokrytych srebrzystą łuską towarzyszy suchość skóry, świąd,
- może dojść do czasowej utraty włosów, bez bliznowacenia (łysienie bliznowaciejące jedynie w ciężkich postaciach jak np. krostkowej),
- nie towarzyszą zmian struktury włosa,
- przebieg schorzenia przewlekły, cechuje się okresami zaostrzeń i stabilności,
- na paznokciach łuszczyca może powodować podpaznokciowe rogowacenie, zgrubienie, zmatowienie, kruchość, naparastkowe wgłębienia, charakterystyczna jest żółta prześwitująca plama pod płytką paznokciową,
- objaw Koebnera – występuje w aktywnej fazie choroby – w miejscu zadrapania pojawiają się nowe zmiany łuszczycowe,
- odmiana krostkowa – drobne zmiany krostkowe pokryte srebrzystą łuską, w okresie remisji zmiany wyglądają jak w zwykłej łuszczycy, w aktywnej fazie choroby wykwity krostkowe mogą się zlewać, a naskórek może ulegać spełzaniu,,
- zmiany mogą pojawić się również w okolicy kolan, łokci, dolnej części pleców i pośladków, na dłoniach i stopach, mogą pojawiać się na całym ciele
- łuszczyca stawowa (typu dystalnego, zniekształcającego, reumatoidalnego) – jest bardzo niebezpieczna ponieważ może prowadzić do inwalidztwa – w tej odmianie choroby dochodzi do zajęcia stawów.
Podstawowym podejściem w leczeniu łuszczycy jest działanie objawowe, ponieważ jest chorobą przewlekłą, nawrotową. Wszystkie czynności będą opierały się na łagodnym i zarazem skutecznym usunięciem łuski. Łuszczyca skóry głowy nie lubi agresywnego działania, agresywnych składników aktywnych, dlatego receptury preparatów trychologicznych stworzone zostały z najwyższym poszanowaniem potrzeb skóry łuszczycowej.
Istotnym elementem kuracji jest likwidacja ognisk chorobowych specjalnie przystosowanymi do tego preparatami o różnej konsystencji, w zależności od obrazu klinicznego, nasilenia zmian. Najczęściej wykorzystywane są peelingi wodne lub oleiste, maski, sera. Proces usuwania łuski musi zawsze przebiegać z zachowaniem wysokiej ostrożności, aby nie potęgować istniejącego już podrażnienia skóry. W przypadkach bardzo intensywnych stadiów choroby – grubych, twardych skupisk łusek, miejsca te należy zmiękczyć specjalnym serum na bazie roślinnych olejków eterycznych z upraw organicznych. Częstym składnikiem preparatów złuszczających jest kwas salicylowy o silnych właściwościach złuszczających.
Zalecane przez specjalistów naszej kliniki peelingi, zwiększają wchłanianie następnie aplikowanych preparatów do miejscowych. Leczenie trychologiczne wyróżnia się tym od innych, iż przykłada dużą wagę do indywidualnej metodyki, traktuje każdy problem jednostkowo oraz skutecznie, bez skutków ubocznych eliminuje uporczywe objawy chorobowe. Pozbawiona łuski, czysta, nawilżona i zdrowa skóra oraz estetyczny wygląd wpływa pozytywnie na stan emocjonalny pacjentów naszej kliniki, zwiększając tym efektywność stosowanych kuracji.
Kurację ściśle uzależniamy od zaawansowania choroby. Stosujemy odpowiednie substancje, często w ich największym dopuszczalnym stężeniu w celu wyeliminowania objawów chorobowych na długi czas. Wszyscy nasi pacjenci widzą znaczną poprawę nawet po tygodniu od rozpoczęcia leczenia. W przypadkach, kiedy chorobie towarzyszyło wypadanie włosów spowodowaliśmy jego zatrzymanie i odrost włosów, które wypadły.
Niezbędnym elementem jest wprowadzenie domowej kuracji trychologicznej stosowanej przez pacjenta rzetelnie i systematycznie. Schemat działania dobiera trycholog podczas wizyty
Celem szybszego usunięcia objawów łuszczycy skóry głowy jest przeprowadzenie serii zabiegów w gabinecie trychologicznym. Zabiegi najczęściej wykonywane są w połączeniu kwasów oraz oczyszczania wodorowego i infuzji tlenowej
LECZENIE GRZYBICY SKÓRY GŁOWY
Grzybica skóry głowy to choroba atakująca włosy, brwi oraz rzęsy. Wbrew pozorom schorzenie to, nie jest wynikiem braku higieny. Wręcz przeciwnie – zbyt częsty kontakt z wodą i wyjaławiającymi skórę detergentami może sprzyjać jej rozwojowi. Warto wiedzieć, że grzybica głowy dotyka ludzi z powodu zarażenia się od zwierząt mikroskopijnymi dermatofitami, które są niezwykle inwazyjne. Wystarczy kontakt z zakażonym zwierzęciem, by po niedługim czasie zauważyć pierwsze objawy: wypadanie włosów, łuszczenie się, swędzenie oraz pieczenie skóry, a także nieprzyjemny zapach.
Dlatego bardzo często spotyka się u dzieci, które zarażają się od chorego zwierzęcia lub innego dziecka.
- grzybicę drobnozarodnikową – charakteryzująca się największą zakaźnością, występuje najczęściej u dzieci, powoduje łamanie się włosów tuż nad powierzchnią skóry,
- grzybicę strzygącą– występująca najczęściej na brodach mężczyzn lub i małych dzieci, charakteryzuje się występowaniem dużych, napełnionych ropą pęcherzy, które są bardzo bolesne i zazwyczaj muszą być przebijane; jeśli leczenie nie zostanie podjęte odpowiednio wcześnie, chory musi pogodzić się z nieodwracalnym wyłysieniem,
- grzybicę woszczynową– charakteryzuje się występowaniem kolistych wykwitów w kolorze żółtym lub szarym, z biegiem czasu zaczynających wydzielać bardzo nieprzyjemny zapach.
Znając typ grzybicy można podjąć leczenie i pozbyć się złuszczającego naskórka. Każda odmiana przejawia charakterystyczne widoczne objawy. Osobom zmagającym się ze schorzeniem trudno ukryć postępujące zmiany. Stąd konieczne jest podjęcie leczenia oraz zwalczenie grzybicy, którą mogą zarazić się również osoby przebywające w pobliżu chorego.
Leczenie grzybicy skóry głowy należy rozpocząć jak najszybciej, aby uniemożliwić rozwój choroby i zapobiec dalszym zakażeniom. Głównym sposobem leczenia tego schorzenia jest doustne przyjmowanie preparatów o działaniu przeciwgrzybicznym, w składzie których znajduje się przeważnie terbinafina, flukanazol lub gryzeofulwina (w zależności od rodzaju grzybicy). Miejscowe postępowanie przeciwgrzybiczne sprowadza się do częstego mycia głowy zaleconymi preparatami przeciwgrzybicznymi, zawierającymi jod czy też po prostu wodą z mydłem. Uzupełniająco stosować można także kremy i szampony zawierające ketokonazol lub cyklopiroksolaminę. Golenia lub strzyżenia tuż przy skórze włosów co 7-10 dni, co ma na celu usuwanie zakażonych części włosów, oraz odkażania ognisk zapalnych i równoczesnego stosowania maści przeciwgrzybicznych, odpowiednich do stanu ognisk.
